Het verhaal van... Wes (1)
Het is de grootste angst van iedere ouder: horen dat jouw kindje niet helemaal gezond is. Het overkwam Karin. Haar zoontje Wes is 1 van de 25.000 kinderen in Nederland met een hartafwijking. In zijn jonge leventje heeft Wes al twee operaties moeten ondergaan. Gelukkig gaat het nu goed met hem, maar de onzekerheid blijft.
"We waren doodsbang dat we ons ventje zouden kwijtraken"
Karin vertelt: "Tijdens de 20-wekenecho waren wij ervan overtuigd dat alles goed zou zijn. Tot de echoscopiste aangaf dat ze de linker longslagader niet kon vinden. De gynaecoloog in het ziekenhuis stelt daarna vast dat bij Wes de aansluiting van de grote bloedvaten in het hart verkeerd is gegaan. Wes zou daarom kort na zijn geboorte een openhartoperatie moeten ondergaan. Zolang hij in mijn buik zat was er niets aan de hand, maar na de geboorte zou hij binnen een paar dagen zuurstoftekort krijgen en overlijden. Onze wereld stortte in. We waren doodsbang dat we ons ventje zouden kwijtraken."
Een mix van angst en hoop
Toen er in het ziekenhuis weer een echo werd gemaakt, ontstond er twijfel over het type hartafwijking. Een mix van angst en hoop maakte zich van meester van Karin en haar man. Karin: "Na vier uur op de echotafel kwam het verlossende antwoord: de aortaboog van Wes loopt anders dan normaal. Dit betekende dat Wes niet geopereerd hoefde te worden en dat hij er geen hinder van zou ondervinden. Wat waren we blij! Alleen wilde de cardioloog Wes na zijn geboorte voor de zekerheid nog wel zien."
Wéér slecht nieuws
De bevalling verliep goed en dus begonnen Karin en haar man opgelucht en dolgelukkig aan hun kraamtijd. Karin: "Toen Wes vier weken oud was, kreeg hij in het ziekenhuis de laatste check. Helaas kregen we slecht nieuws. Wéér werd geconstateerd dat de linker longslagader ontbrak, waardoor de linkerlong op dat moment geen bloed kreeg en al een groeiachterstand had. De artsen wilden de long van Wes redden door hem aan een ander bloedvat te verbinden. Naarmate hij groter zou worden, hoopten ze alsnog de juiste verbinding te kunnen leggen. Het bleef voor ons een onbegrijpelijk en pijnlijk idee dat ons kereltje, waar we niets aan merkten, zo’n zware operatie moest ondergaan."
 |
Voorzichtig genieten Na de operatie verblijft Wes twee weken op de IC om zijn long te laten wennen aan de nieuwe situatie. Karin: "De eerste keer dat hij van de beademing af mocht, liep zijn long vol met vocht. Hij liep blauw aan en kreeg het heel benauwd. Dat was doodeng om te zien. Het leek alsof hij zou stikken! Gelukkig herstelt Wes hier goed van en mag hij al snel naar huis. Thuis waren we de eerste periode nog heel onzeker en bang. Daarna konden we van elkaar genieten tot de openhartoperatie, één jaar later. Door het pittige verloop bij de vorige ingreep zagen wij daar enorm tegenop, maar gelukkig verliep alles deze keer vlekkeloos. Wes is nu klaar en hoeft dus niet meer geopereerd te worden. Een enorme opluchting!" |
Onderzoek is HART nodig
Het verhaal van Wes maakt duidelijk dat een hartafwijking soms een kwestie van leven en dood is. Karin: "We zijn enorm dankbaar en blij omdat wij het geluk hebben dat bij Wes de ingrepen nu achter de rug zijn. Het idee dat er ouders zijn die altijd deze angst en spanning moeten dragen is vreselijk! De schok als je kind een hartafwijking blijkt te hebben, is niet te beschrijven. Voor ons had het enorm geholpen als we op voorhand meer duidelijkheid gehad hadden over wat Wes had en wat hem te wachten stond. Die onzekerheid maakt je namelijk nog angstiger dan je al bent. Maar daarvoor is helaas nog veel meer onderzoek nodig."
Steun Stichting Hartekind en maak met uw bijdrage onderzoek naar hartafwijkingen mogelijk. Denk met uw hart, geef met uw hart. Word nu donateur!
Karin vertelt waarom Moederdag extra bijzonder voor haar is:
