Het verhaal van Kevin, geboren met een aortaklepstenose en een vernauwing bij de Mitralisklep
Op 5 oktober 2016 geboren - op 8 januari 2017 overleden
"Mijn vriend en ik waren erg blij toen in februari 2016 bleek dat ik zwanger was. Wij kennen elkaar al ruim twintig jaar en zijn twee jaar bij elkaar. Wij wilden graag een kindje samen, dus we konden ons geluk niet op.
Samen met een vriendin genoot ik een paar maanden later van de twintig wekenecho, terwijl mijn vriend een ijsje ging eten met onze zoon van vier.
Alles was goed en leuk. Tot de echoscopist bij het hartje kwam .. Dat bleek helemaal niet goed te zijn! De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Hoe kon er nou iets mis zijn met ons mooie kindje? Ik hoopte maar dat de echoscopist het niet goed gezien had. We werden doorgestuurd naar Utrecht waar bleek dat onze zoon een kritische aortaklepstenose (vernauwing van de aorta – red.) had.
Vanuit Utrecht moesten we vervolgens door naar Leiden, waar hij geopereerd is terwijl hij nog in de baarmoeder zat.
Die ingreep is goed gelukt. Al bij de tweede poging stroomde er genoeg bloed door zijn aortaklep. De toekomst zag er weer rooskleurig uit en we genoten van het vervolg van de zwangerschap.
Moeizame zwangerschap
Bij een zwangerschap van vijf maanden kreeg ik klachten en kwam in een rolstoel terecht. Met ongeveer 33 weken kreeg ik weeën. Ik werd opgenomen in Leiden, waar ik al onder controle stond. De weeënremmers deden gelukkig hun werk.
In die periode kregen we te horen dat Kevin niet alleen een aortaklepstenose had, maar ook een vernauwing bij de Mitralisklep. En dat hier niets aan te doen was.
Weg droom! Weg fijne zwangerschap!
Ik was de grond onder de voeten helemaal kwijt.
Op 5 oktober 2016, ik was toen 35 weken zwanger, is Kevin geboren. Ik ben ingeleid, waarna de bevalling heel snel ging. De verloskundige had niet eens tijd om haar handschoenen aan te doen, dus ze heeft hem met haar blote handen opgevangen. Kevin mocht gewoon bij mij liggen. Zijn apgar score was prima.
Volgens de artsen zou hij maar 48 tot maximaal 72 uur in leven kunnen blijven, omdat de ductus dan gesloten zou zijn. Maar zo ging het niet…..
Na vijf dagen was Kevin nog steeds bij ons. Hij lag niet aan apparatuur en we konden hem gewoon verzorgen en in bad doen.
Hospice
Toen Kevin tien dagen oud was zijn wij verhuisd naar het kinderhospice Binnenveld. Daar zijn we gebleven tot 3 januari 2017, want Kevin deed het zo goed, dat hij op die dag toch weer in het LUMC is opgenomen.
Hij kreeg extra calorieën om aan te sterken en werd goed in de gaten gehouden. Op 7 januari heeft mijn vriend hem daar nog de laatste voeding gegeven.
8 januari 2017
Wij logeerden met onze oudste zoon in het Ronald McDonald Huis in Leiden. Op de ochtend van de 8e januari werd hij heel vroeg wakker en zei: “Mamma, we moeten naar Kevin toe!” Hij heeft dat wel drie keer gezegd en werd zelfs boos toen ik zei dat het nog te vroeg was en dat de ziekenhuisdeuren nog dicht waren.
Had ik maar naar hem geluisterd …
Om 07.07 uur werden we gebeld door de verpleging: Kevin was overleden.
Voor ons leek de wereld op dat moment te vergaan.
We gingen zo snel als we konden naar het ziekenhuis toe. Daar lag Kevin heel vredig en mooi in zijn bedje. Hij was die ochtend om 07.00 uur gestopt met ademen. Gelukkig heeft hij geen pijn gehad.
Onze knappe, dappere, sterke, stoere strijder is de mooiste engel geworden die God zich wensen kan. En aan de hemel straalt 's nachts de mooiste ster.
Verdriet
Wij zijn intens verdrietig dat Kevin niet meer bij ons is. We missen hem enorm en er gaat geen dag voorbij dat we niet aan hem denken. Maar wij zijn ook heel blij dat wij nog drie maanden en drie dagen van hem hebben mogen genieten in plaats van de 48 tot 72 uur die ons door de artsen in het vooruitzicht was gesteld.
… en blijdschap!
Inmiddels zijn we zwanger van een broertje of zusje voor onze twee prachtige jongens. De twintig wekenecho zal binnenkort plaatsvinden in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht, want natuurlijk zijn wij bang voor complicaties bij dit kleine wondertje. Die ervaring heb je nu eenmaal. Maar als alles goed is gaan we daarna voor de controles weer gewoon naar ons ziekenhuis in Harderwijk. En dan hoop ik op een bevalling zoals ik die voor Kevin ook gewenst had."
Door: Chantal (moeder van Kevin)
