Het verhaal van Sem, geboren met Tetralogie van Fallot
weken vond zij het veel te vroeg.
voelde ik dat er iets niet klopte. Elke extra echo die ik kreeg bleek goed. En toch was ik niet
overtuigd.
Sem
Al snel kwam hij weer terug. Ik had niet in de gaten dat het niet zo goed ging met Sem. Ik zat vol
adrenaline en zei nog eens dat ik toch echt gelijk had gehad dat hij eerder geboren zou worden.
UMCG. Daar lag hij, in bedje elf, met zuurstof en een infuusje op zijn hoofdje. Zijn longetjes moesten
nog ontplooien, zo legde de verpleegkundige uit. Ik mocht mijn hand op zijn ruggetje leggen; niet
aaien alleen stil neerleggen. De dag erna mochten we Sem voor het eerst vasthouden. Zo klein en
kwetsbaar. Daar zaten we dan, op een tuinstoel naast de couveuse, met een mini-mensje aan
slangen en draden. Totaal niet wat je van te voren verwacht, maar o zo trots!
Vrijdag de dertiende
alle moeilijke woorden die ze tegen elkaar zeiden, op te slaan.
Ineens zei één van de artsen: “Uw zoon heeft een hartafwijking.” De grond zakte onder mijn voeten
vandaan, wat was ik verdrietig. Mijn onderbuikgevoel klopte dus toch. Maar ik wilde helemaal geen
gelijk hebben! De verpleegkundige belde mijn man met het verzoek om naar het ziekenhuis te
komen, met als verklaring dat ik last had van kraamtranen. En toen hij binnenkwam barste ik ook
inderdaad in tranen uit. Ik moest hem vertellen dat onze kleine jongen een aangeboren hartafwijking
had.
Complicaties
en een bacterie in zijn bloed.
complicaties. Hij had vocht achter zijn longen, een lymfevat lekte, hij had een grote brandwond door
een lekkend infuus en hartritmestoornissen met tachycardien van 280.
naar Sem en kwamen elke avond weer met lege handen thuis. Ik voelde me verschrikkelijk.
apotheek aan medicatie mee, en speciale voeding. We gingen een nieuwe, spannende tijd tegemoet.
Zes jaar later
is erg moe en heeft veel pijn in zijn benen.
traject en er zijn veel onderzoeken.
aangepast programma op school en we hopen dat hij daardoor wat meer adem krijgt om alles beter
vol te houden.