Het verhaal van... Milan
Tijdens de 20-wekenecho viel de echoscopiste stil: "Het spijt me, ik moet jullie doorverwijzen. Er is iets met het hartje van jullie baby." Moeder Renate vertelt: "Het voelde alsof de grond onder onze voeten verdween. Van een tot dan onbezorgde zwangerschap was niets meer over. Nog dezelfde week konden we terecht in het UMC Groningen en na een nieuwe echo bevestigde de specialist dat onze baby geboren zou worden met een hartafwijking."
"De grond verdween onder onze voeten.
Van een onbezorgde zwangerschap was niets meer over."
Hartemoeder Renate
Drie weken na de geboorte van Milan hebben Renate en haar man contact met de kindercardioloog. Als blijkt dat Milan soms blauw aanloopt, 's nachts snurkt, slecht drinkt en niet lijkt te groeien, neemt de kindercardioloog geen enkel risico en wil hij Milan binnen een week zien. Tijdens de hartecho die volgt, verslikt Milan zich en wordt pijnlijk duidelijk dat het niet goed met hem gaat. Er moet worden ingegrepen en snel ook...
|
De hartafwijking van Milan |
Milan is amper vier weken oud als de cardioloog besluitt om hem direct op te nemen voor de eerste van in totaal drie operaties. Tijdens een openhartoperatie wordt er een verbinding gemaakt tussen de aorta en de longslagader, zodat kan worden gereguleerd hoeveel bloed er naar de longen stroomt. De chirurg bereidt Renate en haar man hierop voor, maar vertelt ook dat 15% van de kinderen die aan deze hartafwijking worden geopereerd, tijdens of na de ingreep overlijdt. Renate: "De tranen liepen over onze wangen. Onze Milan..."
"De tranen liepen over onze wangen. Onze Milan..."
Hartemoeder Renate
"De dag van de operatie duurde lang", vertelt Renate. "Het afscheid was verschrikkelijk, we wisten immers niet of hij het zou overleven. Er gingen zes lange uren voorbij, tot eindelijk de telefoon ging. De operatie was geslaagd. Ik ben nog nooit zo blij geweest!"
Milan ligt uiteindelijk een week op de kinder-IC. Zijn herstel verloopt langzaam, maar zonder complicaties. Na een week mag Renate hem eindelijk weer vasthouden. Renate: "Het was alsof de tijd even stil stond toen ik Milan met zijn grote blauwe ogen naar me zag kijken. Na twee weken op de kinderafdeling mochten we - eindelijk - met Milan naar huis."