Daar lag ons kleine baby-tje in een veel te groot bed
Het verhaal van Davina, geboren met Tetralogie van Fallot, drie gaatjes, een vernauwde longslagader en een niet gesloten ductus
Een kerngezonde baby
Toen onze dochter Davina geboren was werd gezegd dat het een kerngezonde baby was. Een tevreden kindje. Toch was mijn gevoel niet goed….Vanaf het eerste moment dat ik haar in mijn armen kreeg had ik het gevoel dat er iets niet klopte. Ik ben een aantal keren met haar bij de huisarts geweest, maar werd steeds afgewimpeld met de mededeling dat het een kerngezonde baby was.
Rollercoaster
Toen Davina vijf weken oud was stopte ze met drinken. Een ziekenhuisopname volgde. Dit was het begin van een enorme rollercoaster die wij op dat moment nog niet konden overzien. Terwijl de artsen met Davina bezig waren vroegen ze of wij wisten dat zij een hartruis had, maar daar wisten wij tot op dat moment niets van. Wij verbleven twee weken in het ziekenhuis. Men stelde ons gerust met de mededeling dat het waarschijnlijk onschuldig was, maar werden uit voorzorg toch doorgestuurd naar de kindercardioloog in Maastricht voor een controle.
Een week later gingen wij naar Maastricht. Hoewel wij niet wisten wat ons te wachten stond, waren wij vrij positief. Maar tijdens het bezoek aan de kindercardioloog verdween die positiviteit heel snel. De cardioloog begon de echo met de woorden ‘dit zal wel weer een onschuldig gevalletje zijn’ ….. Hij eindigde met de mededeling ‘jullie dochter heeft een ernstige hartafwijking’! Het bleek te gaan om Tetralogie van Fallot, drie gaatjes, waaronder een grote van een centimeter, een vernauwde longslagader en een niet gesloten ductus. Wij wisten niet wat ons overkwam! Het enige wat er toen nog uit kwam waren tranen.
Hier begon een rollercoaster met meerdere ziekenhuisopnames, heel veel medicatie en een steeds zieker klein meisje van nog geen drie maanden oud. Wat een onbezorgde tijd had moeten zijn werd een periode vol zorgen en verdriet. Tegelijkertijd was het een periode waarin wij sterk moesten zijn voor Davina.
Operatie
Helaas ging Davina zodanig snel achteruit dat een operatie niet uitgesteld kon worden. Toen ze drieënhalve maand oud was moest ze geopereerd worden. Daar lag onze kleine baby in een veel te groot bed te wachten op een openhartoperatie. Het gevoel van onmacht dat je dan ervaart gaat letterlijk door merg en been. Toen ze na de operatie op de IC lag beseften wij pas echt wat pijn betekent. Als ouders konden wij toen helemaal niets voor haar doen. We konden haar zelfs niet vasthouden.
Na afloop kregen wij te horen dat de operatie niet veel later had moeten plaatsvinden. Ze zou het dan niet overleefd hebben! Op zo’n moment realiseer je je dat je altijd naar je moedergevoel moet luisteren, ook als het je zegt dat er iets niet klopt.
Na een verblijf van twee weken in het ziekenhuis mochten we naar huis. Davina herstelde heel goed en wij waren verschrikkelijk trots op haar. Het was een wereld van verschil met de periode van voor de operatie. Van een energieloze en altijd slapende baby hadden we opeens een energiek en opgewekt kindje.
De operatie is nu ruim een jaar geleden en tot op de dag van vandaag doet Davina het nog steeds heel goed. We hebben het geluk gehad dat het bij die ene operatie kon blijven. Als we nu naar onze dochter kijken lopen we over van trots!
Geschreven door Eugenie, mama van Davina
