Het verhaal van Mila
“Tijdens de 20 wekenecho kregen wij te horen dat Mila een hartafwijking had. De grond zakte even onder onze voeten weg. We waren allebei niet bekend met hartafwijkingen en zagen het dus direct erg somber in. In het ziekenhuis spraken ze over een vruchtwaterpunctie en mogelijk afbreken van de zwangerschap. Afbreken van de zwangerschap? Ons kindje laten weghalen? Een mensje dat al 20 weken in mijn buik groeide? Dat was ondenkbaar! Ik kon alleen maar huilen.
‘Het valt mee’
Vier dagen na de eerste echo wordt een nieuwe echo gemaakt. Nu kijken meer artsen mee en ook bij deze echo krijgen we te horen dat ons kindje een hartafwijking heeft. Maar wel een die goed te opereren is: Tetralogie van Fallot. Aan een vruchtwaterpunctie hoefden we niet meer te denken en van het afbreken van de zwangerschap was al helemaal geen sprake meer. Het leek allemaal toch wel ‘mee te vallen’. Heel voorzichtig klommen wij weer terug op onze roze wolk en konden we weer een beetje genieten.
Volgens afspraak zou ik worden ingeleid rond 38 weken. Maar, met 36 weken en 6 dagen besloot Mila dat het tijd was om ter wereld te komen. Na een snelle bevalling is Mila op 27 juni 2013 geboren. Wat een mooi meisje, ons meisje! Ze zag er zo goed en gezond uit! Echter, we wisten allebei dat dat niet zo was.
Operatie
Mila moest na haar geboorte 6 dagen ter observatie in het ziekenhuis blijven. Daar werd ons verteld dat de operatie binnen 3 maanden zou plaatsvinden. Dat was even schrikken voor ons, want tijdens de zwangerschap werd steeds gesproken over ‘binnen een jaar’.
Op 23 september 2013 was de grote dag van de operatie. Tijdens deze operatie werden alle fouten aan haar hartje hersteld en werd de longslagaderklep verwijderd. Deze bleek namelijk niet goed te functioneren. Wat is het vreselijk om je kindje naar de operatiekamer te brengen en daar achter te laten.
Wat waren we dan ook opgelucht toen we –na vijf slopende uren- het verlossende telefoontje kregen dat we weer naar Mila toe mochten. Daar lag ze dan, op de intensive care, aan allerlei slangetjes en slapend van de medicijnen. Het valt niet mee om je hummeltje zo te zien.
Na 6 dagen naar huis
Maar, wat deed Mila het goed! Na 2 dagen mocht ze naar afdeling Leeuw in het Wilhelmina Kinderziekenhuis, waar ze overigens geweldige zorg heeft gehad. Na 6 dagen mochten we al naar huis!
Met Mila gaat het nu heel erg goed. Je merkt niets aan haar. Ze lacht, rent en speelt nog harder en gekker dan haar leeftijdsgenootjes. Wat ben ik trots dat ik haar moeder ben!
Gelukkig heeft Mila op dit moment niet meer zorg nodig dan een ‘gezond’ kind en bij elke controle in het ziekenhuis is de arts heel erg tevreden.
Grote zus
Op 25 juli 2016 is Mila grote zus geworden en ook dat gaat haar geweldig goed af. Ze is een zorgzame meid voor haar kleine broertje.
Af en toe spelen gedachtes door mijn hoofd over de operatie die nog gaat komen, voor de longslagaderklep. Hoe gaat deze operatie, hoe oud is Mila dan en hoe herstelt ze hier weer van? Maar voorlopig kijken we naar het heden en vooral hoe goed het nu gaat!
Door: Pauline, moeder van Mila
